Fréttin sem gerði mig frægan

http://veftivi.visir.is/veftivi/main.do?treeId=1002&progId=20769&itemId=17231

Ísland, litla Ísland...

Einn af Þjóðverjunum mínum þurfti að fara til Patreksfjarðar í morgun. Tilgangur ferðarinnar var að fara til læknis, hann hafði fengið bráðaofnæmi, líklegast út af flísalími sem hann var að vesenast með í Þýzkalandi stuttu áður en hann kom til landsins. Ég ók honum því á Patró. Þegar við komum á heilsugæzluna kemur læknir að tala við hann og var það þá ekki bara Tóti MR-kórstrákur. Já, svona er heimurinn lítill!

SPAM í þriðja veldi

Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að þeir sem nema eða hafa numið frönsku við Háskóla Íslands eru tölvupóstóðir, þá sérstaklega óðir í að senda póst sín á mili. Ég gerði þau herfilegu mistök einhvern tíma í haust að skrá mig á einhvern póstlista frönskunema, svona þar sem ég var að taka byrjendafrönsku I og var auk þess skráður í félag frönskunema, Gallíu. Þetta hljóta að teljast mestu mistök vetrarins. Það er deginum ljósara að þetta fólk hefur nákvæmega EKKERT við tíma sinn að gera. Á hverjum einasta degi fæ ég í það minnsta 20 tölvubréf sem frönskunemar eru að senda sín á milli um nákvæmlega ekki neitt. Það er allt frá því að vera að skipuleggja útilegu saman (fóru sjálfsagt svona 100 tölvupóstar í það) yfir í að ræða væntanlega veðurspá um útileguhelgina (önnur 100 bréf) yfir í að tala um að fresta útilegunni (aftur 100), sem síðan var ákveðið að gera ekki hvað sem tautaði og raulaði (100 bréf) yfir í að ákveða að Guðni myndi redda partýtjaldi (önnur 100) loks var fólk að senda tölvupósta sín á milli daginn fyrir útileguna til að staðfesta komu sína og segjast hlakka til að sjá hina og þessa daginn eftir (100 póstar) og að lokum sendi fólk þakkarpóst fyrir skemmtilega útilegu sín á milli. Eins og þetta hafi ekki verið nóg að þá ákváðu frönskunemar eftir útileguna (hefðu nú betur bara orðið úti þarna, í það minnsta fengið kalsár á fingurna) að hittast þegar leikur Frakka í úrslitum HM var sýndur og þá byrjaði ballið aftur. Fólk fór að tilkynna að það ætlaði að koma, aðrir tilkynntu að þeir ætluðu ekki að koma og enn aðrir sögðust ekki horfa á fótbolta en ætluðu engu að síður að koma. Þetta voru sjálfsagt fleiri tugir ef ekki hundruð bréfa sem bárust um það. Til þess að skemmta skrattanum að þá virðast frönskunemar ekki hafa fengið nóg hver af öðrum og er næsta mál hjá þeim að gera sér glaðan dag 14. júlí á sjálfan Bastilludaginn. Nú virðist allt um koll ætla að keyra, slíkur er áhuginn og póstsendingarnar eftir því.

Því miður virðist ekki vera hægt að skrá sig af þessum tölvupóstlista og fer því drjúgur hluti af degi mínum í það að eyða út þessari óværu. Svo kann þetta fólk ekki að skammast sín, auðvitað eru svo allir póstar sendir út á íslenzku! Frönskunemar my ass

Á hátindi frægðarinnar!

Já, eins og Karen Carptender söng um árið "I'm on the top of the world". Ég birtist nefnilega í fréttum NFS áðan. Það hlýtur að vera til marks um mikilvægi mitt á jörðunni. Hver óskar sér ekki viðtals á bezta útsendingartíma þar sem öll þjóðin situr spennt fyrir framan kassann? Ég held nú að ég geti verið kátur. Tilefnið var frétt um sjóstangveiði á Vestfjörðum. Ég verð að játa þó að hlutverk mitt í fréttainnslaginu hafi verið heldur lítilfjörlegt að þá var fréttin í heild sinni anzi góð. Hún var töluvert löng og sýndi mikið af myndum auk þess sem stuttra spurninga var beint til mín og sveitastýrunnar. Að auki var viðtal við einn Þjóðverja þar sem ég túlkaði spurningar fréttamannsins. Minn þáttur í því efni hafði reyndar verið klipptur út!! Það breytir þó ekki því að án mín hefði viðtalið við hann orðið að engu! Eins og þið hljótið að vera farin að gera ykkur grein fyrir að þá er ljóst að ég var burðarstólpinn í kvöldfréttatíma NFS!

Nú er úti veður vont...

Já, veðrið er ekki upp á marga fiska í dag. Reyndar ekki rigning og heiðskýrt en það er vindur úr suðvestri sem er ekki nógu gott. Nokkrir Þjóðverjar létu sig þó hafa það og drifu sig á sjó! Ég get þó ímyndað mér að aflabrögðin og aflinn eftir því verði nokkuð léleg.

Ég sé fram á að gera næsta lítið af viti í dag. Ég ætla þó ef til vill að reyna að kíkja aðeins í skólabók ef ég hef geð í mér til þess. Ég þarf líka nauðsynlega að þrífa.

Vinsamlega kvittið fyrir komu ykkar svo ég sjái hvort einhver les þetta. Að öðrum kosti sé ég engan tilgang til að halda þessu áfram.

P

Fyrsta blogg

Jæja, þá geri ég enn og aftur tilraun til að halda úti bloggi. Ég spái að það muni deyja Drottni sínum áður en langt um líður. Ég hef þó legið undir talsverður þrýstingi um að halda úti bloggi svona svo fólk geti fræðst um hvað á daga mína drífur hér fyrir vestan. Ég hef reynt að útskýra að það sé harla fátt og ekki er nú áhugavert að lesa um hversdagslegan raunveruleika minn. Við skulum þó sjá hvað verður úr þessu.

Annars er ég hálfónýtur í dag. Í gærkvöldi kom Þjóðverjahópur klukkan 01.00. Ég tók á móti þeim og sýndi þeim húsin sín. Við mæltum okkur svo mót kl. 08.00 um morguninn til að skrifa undir samninga og fara og skoða bátana. Annar hópur átti svo að koma eitthvað rétt fyrir átta svo að þetta hentaði allt mjög vel. En nei! Hópurinn sem kom með kvöldvélinni frá München og átti að vera í Tálknafirði um sjö leytið kom ekki klukkan sjö, heldur klukkan 5! Ég var ræstur af rútubílstjóranum kl. 04.30, þar sem hann tilkynnti mér að hann yrði hjá mér eftir hálftíma. Ég var vægast sagt illa sofinn. Ég mæti svo uppeftir og ætlaði mér heldur betur að drífa þetta af, sýna nýjum hóp húsið sitt og láta þá vita að bátakennslan yrði sama morgun kl. 08. Ég og dreif þetta af og kom mér aftur heim í rúmið. Ég var rétt sofnaður þegar síminn hringdi! Það var rútubílstjórinn sem var að fara með hóp til Súðavíkur! Hann hringdi í mig frá Súðavík til að spyrja mig hvort það væri nokkuð möguleiki að myndavél hefði slæðst með til Tálknafjarðar sem átti að fara til Súðavíkur. Ég átta mig enn ekki alveg á því hvernig það ætti hugsanlega að hafa gerzt en ég tjáði honum að því sem ég bezt vissi hefði engin auka myndavél komið hingað. Hann lét það gott heita. Þetta hefur verið um 05.30. Klukkan 06.00 hringir síminn aftur. Nú Þjóðverji í Súðavík. Hann saknaði myndavélarinnar sinnar og ætlaði bara að ganga alveg úr skugga um að ég vissi ekkert um hana. Hálfsofandi, úrillur og bara almennt í vondu skapi svaraði ég honum að ég vissi ekkert um umrædda myndavél og bað hann um að ræða við tengilið sinn í Súðavík. Hann gafst þó ekki upp og fór fram á (klukkan 06 morgun!) að ég myndi hringja fyrir hann til Keflavíkur til að athuga hvort myndavélin væri nokkuð þar! Ég hélt nú ekki og sagðist telja svefn minn mikilvægari en svo að ég fórnaði honum til að útrétta um hánótt fyrir fólk sem væri ekki einu sinni í minni umsjón. Ég fór svo aftur að sofa til að vakna örskammri stund síðar til að fara og hitta mitt fólk. Þetta hefur orsakað almenna geðvonzku í dag.

Fyrsta bloggfærsla

Þessi færsla er búin til af kerfinu þegar notandi er stofnaður. Henni má eyða eða breyta að vild.